Poesia e teatro

Este libro debúxase no aire cos arames que forman o tramado do coñecido, e vólvese estraño a causa do movemento. Coma unha escultura de Calder, Noelia Gómez bota man de cores primarias dándolles forma e fondo ata facelas xirar serpentinas. Poemas de lugar ensamblados pola presenza do corpo e a (...)

Nesta plaquette Susana Sánchez Aríns calcula a "aritmética do grão", descubrindo as mans e "os braços que sostenhen o mundo. O doméstico amósase como símbolo que ha de marcar ao eu poético para cantar esta carne con "caligrafia milha".

Edición facsímil del libro gallego más reeditado y traducido de todo el siglo XX. Incorpora las fotografías de García Lorca en Galicia. En una edición al cuidado de Henrique Alvarellos. Federico García Lorca fue un gran embajador de la cultura gallega. La única lengua en la que decidió escribir, (...)

Estes textos de Arancha Nogueira tratan a panmitoloxía; isto é, os mitos todos do mundo, sen barreiras. Non importa a cultura ou procedencia dos suxeitos se estes continúan a gardar as primaveras coma tesouros estacionais (43). Todas as linguas atinxen os mesmos impedimentos. Que podemos dicir (...)

as páxinas de Ficar plántase, coma se dunha semente se tratase, o desexo da permanencia a través da palabra. Crávase con forza na terra a intención de supervivencia do sentimento, da historia familiar, dos seres queridos, dos sufrimentos e das alegrías diarias e ata da mesma salvación humana. A (...)

A sus 96 años, publica nuevo libro una de las voces más importantes de la poesía gallega de las últimas décadas. En 'Pazo de Tor', Luz Pozo Garza viaja a los orígenes familiares de los Garza, situados en este magnífico edificio barroco enclavado en un lugar privilegiado del valle de Lemos (...)

A morte. A vida. O que as une. Pulsións que atrapa o poeta cando pretende que as palabras sexan marco para o apreixar todo. Estes poemas falan diso. Da morte, da dor, do odio, do amor. Da vida. Todo é todo e todo está en todo. Versos que furan o peito, que mancan. Poeta mancado que fai co poema, (...)

A poesía de Rosalía de Castro agroma nun triángulo de furias: a reivindicación das mulleres; a meniña gaiteira que tatexa palabras inaugurais dunha nación non prevista; e a ira contra a precariedade, a compaixón polas persoas inocentes e tristes, a certeza da vulnerabilidade. Nese triángulo de (...)

Transmatria é un libro contundente, comprometido, con versos que agroman do corpo e da súa capacidade transformadora. Os seus poemas constrúen unha escrita a favor da dignidade, das identidades sexuais e de xénero, empregando unha lingua que quere renacer, renovarse e ser libre. Este libro de (...)