Proleterka

Algúns nenos gobérnanse eles mesmos. O corazón, cristal incorruptible. Aprenden a finxir. E finxir convértese na parte máis activa, máis real, atractiva como os soños. Colle o posto do que considerariamos verdadeiro. Talvez é só iso, algúns nenos posúen a graza do desapego. Un grupo de turistas están a piques de embarcar no Proleterka, un buque iugoeslavo atracado en Venecia que iniciará en breve a singradura cara a Grecia. Os últimos en cruzar a pasarela son unha adolescente de quince anos e o seu pai. Entre ambos os dous hai un distanciamento total, e ao mesmo tempo un vínculo que se remonta a un escuro tempo remoto. Durante a viaxe, a filla desexa saber algo máis sobre Johannes, este home ao que apenas coñece, pero, sobre todo, gustaríalle descubrir esoutra cousa ignota: a vida como experiencia, ata agora só imaxinada dende dentro dos muros do internado. Delicada e precisa, “Proleterka” é unha novela breve sobre a incerteza, o resentimento, a dor familiar e a desconfianza, escrita cun estilo contido e sucinto, pero tamén intenso e conmovedor. Foi galardoada cos premios Donna Città di Roma e o Vailate Alberico Sala en 2001, así coma os Viareggio e o Vittorini en 2002.