Poesia e teatro

 "Neste livro misturo realidade e ficção para mostrar as motivações para a escrita, já não como parte da vida nem mesmo como recurso para a existência, senão como a vida mesma inseparável com o feito de viver. a poesia que nos despe, como a chuva ácida que derrete o mármore até molhar o cadáver, (...)

“O que este livro de Manuel Miragaia Doldán, ´O Sentido do Infinito´, é: estremunhados fragmentos poéticos onde a vida pulsa num devir ontológico que assombra e desassombra quem procura a luz, com a preciosa e imponderável música e beleza da língua galega.” Amadeu Baptista, poeta português. “Na (...)

Eu entro neste libro de Noa Moreira coma quen atravesa un cuarto propio, íntimo, un faiado que se abre por vez primeira, ateigado de soños delicadísimos, a piques de se esfarelar ao contacto do ar. Unha inmensa delicadeza que agocha unha forza cósmica, e unha forza cósmica que agocha unha (...)

“por su sencillez, por su sobriedad, por su escasa manifestación de emotividad, por su profundidad sin transcendentalismos. Y sobre todo por su información, propia de una mujer de gran ciudad, que ha pasado tocándolo todo e incorporándoselo. Extraordinaria la cabeza, pero no por rasgos ingratos, (...)

Nós eramos esa humanidade” — a ousada forza da vía operaria — o camiño marcado onde todo é todo cada minuto e as fraccións xerminan na espiral dun intre — we few, we happy few — “vestidos de negro / e con pasamontañas” — as armas escollidas pola xente en nome da liberación — a beleza segadora da (...)

Nestes poemas escóitase o vento que percorre diferentes ambientes e mundos: o mar, o sol e as estrelas, as follas das árbores, as flores e as abellas, os nenos e as nenas. Ventos falangueiros, mentireiros, bailadores; ventos de berce e de aloumiño; ventos magos; ventos e ventiños; ventos a durmir, (...)

Vinte anos de poesía non son poucos. A herba de namorar condensa en cincuenta poemas a produción de María do Cebreiro dende a aparición de o estadio do espello en 1998 ata o recente Soños. Arquivos. Cartas (2018). Neste volume—onde tamén atopamos poemas inéditos—acompañamos o caudal e os meandros (...)

Velaquí un traballo necesario que estabamos a agardar dende hai tempo e que nos ofrece, da man de Yago Rodríguez Yáñez, a escolma poética definitiva de Fiz Vergara Vilariño, quen, ademais, analiza con profusión no estudo que abre o volume. Poucos poetas da importancia de Fiz Vergara Vilariño (...)

Despois de ler esta monografía de Xosé Luís Sánchez Ferraces entendemos mellor, moito mellor, aquela muller que se fixo poeta nas terras do Courel, onde, durante vinte anos, soportou as súas depresións, que foi a materia do seu canto. Escribíndoas, escribíndose, definíase e foi sobrevivindo. Dese (...)

A sutura remenda corpos e compón un collage da vida sobre a vida. Unha superposición de fragmentos que transitan nesta voz resistente, habitante dos lugares penúltimos onde ninguén quere chegar. Aí abrolla unha flor de estraña fermosura que nunca deveceu pola beleza regada con barbitúricos, alcol e (...)

" Órbita " recolle as voltas da intimidade contra o Universo, o baile que non se deixa guiar, implacable. As viraxes dunha década peneirando a luz ata o punto certo. Afiando a lixa para queimar o veo. Nunha orde inversa, móstranos a translación da identidade, a dixestión das estacións para liquidar (...)