Unha familia de caracois vivía nunha xugosa col. Coa casa ás costas, percorríana lentamente na procura dalgunha herba tenra para roer. Un día, un pequeno caracol díxolle ao seu pai: “Cando sexa grande, quero ter a casa máis grande do mundo.” “Iso é unha parvada,” respondeu o pai, que resultou ser o caracol máis prudente de todos. “As cousas grandes non sempre son as mellores.”